1. Ks. prob. Henryk (ok. 1326)

2. Ks. prob. Bernard z Bytomia (ok. 1529)

3. Pastor Andrzej Hippołyt (ok. 1595)

4. Pastor Mateusz (ok. 1619)

5. Ks. prob. Wojciech Fołtyński (ok. 1644)

6. Ks. prob. Andrzej Rolski (ok. 1665)

7. Ks. prob. Jan Morawski (ok. 1670)

8. Ks. prob. Marcin Wawrzycki (ok. 1678 — 1690)

9. Ks. prob. Tomasz Jaskowicz (ok. 1690— 1710)

10. Ks. prob. Andrzej Płuciński (1710—1722)

11. Ks. prob. Michał Janowski (1722— 1736)

12. Ks. prob. Szymon Kuczewicz (1738 — 1765)

13. Ks. prob. Zygmunt Brzyszkowski (1765 — 1744)

14. Ks. prob. Jan Mikluciński (1744— 1766)

15. Ks. prob. Józef Krupa (1766— 1779)

16. Ks. prob. Jerzy Strużyna (1779— 1797)

17. Ks. prob. Piotr Smolke (1798 — 1804)

18. Ks. prob. Henryk Zagalski (1804 - 1838)

19. Ks. prob. Jakub Korpak (1839— 1858)
Urodził się 23 lipca 1806 w Baingowie (Bańgowie) w ówczesnym powiecie bytomskim. Był synem gospodarza Kazimierza i Elżbiety z d. Scigała. Po odbyciu studiów teologicznych we Wrocławiu otrzymał święcenia kapłańskie 19 marca 1831. Był kapelanem w Bytomiu, wikarym okręgowym w Gliwicach oraz administratorem i proboszczem w Kamienicach. Dnia 22 lutego 1839 objął parafię w Radzionkowie jako administrator i jednocześnie otrzymał prezentę na proboszcza. Objęcie placówki odwlekło się o ponad dwa lata ze względu na klauzulę z prezencie, która odbierała proboszczowi wszelakie prawa do ziemi parafialnej na rzecz patrona hr. Henckla Donnersmarcka. Hrabia ustąpił cofając zastrzeżenie pod wpływem ks. A. Ficka, a ks. Korpak objął probostwo 30 czerwca 1841. Cechowala go dbałość o prawa i własność Kościoła. Jego upór, upomnienia znacznych obywateli parafii, a także wieloletnie procesy sądowe sprawiły, że wielu parafian było przeciwko niemu. Wierzył, że takie postępowanie jest właściwe lecz równocześnie niezrozumienie takiej postawy było dla niego bardzo bolesne. Był bardzo gorliwym proboszczem lubiącym porządek, dbającym o kościół oraz o dobre obyczaje parafian. Jak stwierdził ks. Ficek, jego życie było bez zarzutu. W Radzionkowie ks. Korpak szybko podupadł na zdrowiu, stąd przydzielano mu do pomocy wikarych. Zmarł 10 grudnia 1858 w Radzionkowie. Został pochowany w starym kościele przed wielkim ołtarzem, a po wybudowaniu nowej świątyni jego szczątki przeniesiono i pochowano „przed wewnętrznymi drzwiami dzisiejszego grobowca”.

20. Ks. prob. Augustyn Mastalski (1858 — 1876)
Urodził się 17 sierpnia 1825 w Pyskowicach w rodzinie nauczyciela i płuciennika Jakuba i Pauliny z d. Świtała. Dnia 22 czerwca 1850 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk kard. M. von Diepenbrocka. Pierwsza placówką wikariuszowską była parafia w Piekarach Śląskich, gdzie proboszczem był ks. A. Ficek. Po śmierci ks. J. Korpaka w grudniu 1858 roku został wyznaczony na administratora parafii w Radzionkowie. Przybył do nowej placówki 10 stycznia 1859 z nadzieją, iż tutaj nie pozostanie. Tak się nie stało, 28 listopada 1859 został oficjalnie wprowadzony na urząd proboszcza, którym był do swojej śmierci. Ks. Mastalski cieszył się bardzo dobrą opinią jako duszpasterz i współpracownik z solidnym przygotowaniem teologicznym. Poza tym miał dobre maniery, był uprzejmy, szczodry i gościnny. Nim został pełnoprawnym proboszczem proponowano mu posadę dyrektora szkoły w Pyskowicach, którą odrzucił, ale 23 kwietnia 1859 został mianowany inspektorem szkolnym w jednej z części powiatu bytomskiego. Najważniejszą pozostałością materialna po ks. Mastalskim jest budynek nowego kościoła. Ks. J. Knosała stwierdził, że „[…] bez wahania można powiedzieć, że był największym i najpiękniejszym wiejskim kościołem na Śląsku”. Budowniczy dożył poświęcenia świątyni dnia 8 grudnia 1875 pomimo, że był już bardzo chory. Zmarł 14 marca 1876. Z uwagi na okres Kulturkampfu i wrogiej polityki wobec Kościoła zakazano pochówku w kościele parafialnym. Zatem 17 marca pogrzebano ciało „przed południowymi drzwiami wstępnymi”, a w nocy z 17 na 18 marca potajemnie przeniesiono trumnę do kapliczki grobowej, którą wybrał sobie jeszcze za życia na miejsce spoczynku.

21. Ks. prob. Józef Konieczko (Konietzko) (1883 — 1922)

Ks. prob. Józef Konieczko 

Urodził się 19 marca 1843 w Staniszczach jako syn rolnika i karczmarza Macieja i Marianny z d. Bednorz. W 1866 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w opolskim gimnazjum, a następnie rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W trakcie studiów należał do Towarzystwa Polskich Górnoślązaków. Uczestniczył w wykładach z języka i literatury polskiej prowadzonych przez prof. Wincentego Kraińskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1870 i jako neoprezbiter został skierowany do parafii w Lubecku. Tam miał okazję dobrze pozna pracę administracyjną w parafii, gdyż jego proboszcz i jednocześnie dziekan lubliniecki ks. Adolf Hermiersch był posłem do parlamentu i w związku z tym często nieobecny. W tej sytuacji ks. Koniecko musiał go zastępować. Będąc wikarym w Lubecku popadł w konflikt z ówczesnym prawem pruskim. Po śmierci boronowskiego proboszcza ks. Eiseneckera na jego miejsce po roku ustanowiono ks. Kentego nie mającego aprobaty bpa H. Förstera. Dlatego w lutym 1876 roku, po konsultacjach wśród duchowieństwa lublinieckiego, ks. Koniecko zamieścił w „Katoliku” odezwę do parafian w Boronowie. Autor twierdził, że nowy duszpasterz nie jest prawowitym proboszczem, a konsekwencją braku misji biskupiej jest nieważność sprawowanych sakramentów. W pierwszym procesie w Pszczynie został uniewinniony, a Karola Miarkę skazano na trzy miesiące więzienia. Jednak w wyniku apelacji prokuratury drugi wyrok ogłoszony w Raciborzu skazał go na cztery miesiące więzienia. Karę odbywał w Oleśnie od początku czerwca do 8 października 1877. W okresie afery związanej z artykułem w „Katoliku” próbował swoich sił jako kandydat na posła do sejmu pruskiego z okręgu Strzelce Opolskie – Lubliniec z ramienia Centrum.
16 sierpnia 1883 został ustanowiony duszpasterzem pomocniczym w Radzionkowie tzw. Hilfsseelsorger, a 15 lipca 1886 został proboszczem parafii św. Wojciecha w Radzionkowie. Był dobrym gospodarzem. W 1887 roku założył nowy cmentarz, w latach 1890-1891 wybudował nową plebanię z ogrodem i zabudowaniami gospodarczymi. Zakupił wiele paramentów liturgicznych, a także zainstalował elektryczność w kościele. Był lubiany i szanowany wśród księży dekanatu tarnogórskiego; dziekantarnogorski od 1895 roku. 25 października 1912 został mianowany radcą duchownym. Od 6 lutego 1900 był członkiem komitetu organizacyjnego pielgrzymki do Rzymu na jubileusz Roku Świętego.
W ciągu lat działalności społecznej zmieniło się jego nastawienie do spraw polskich. Kiedy drogi Centrum i „Katolika” rozeszły się, swoje poglądy ulokował po stronie niemieckiej partii. . W 1893 roku wystąpił przeciw Juliuszowi Szmuli kandydatowi „Katolika” do sejmu pruskiego, a podczas zjazdu Centrum w Gliwicach w dniach 22-23 października 1907 poparł ks. Edwarda Adamczyka będącego przeciwnikiem polskich aspiracji. Niechęć ks. Koniecki do polskości przejawiła się nawet w zakazie urządzania pielgrzymki do Częstochowy przez jego parafian. Kilkakrotnie ciężko chorował, by w ostatnich latach przez wiele miesięcy być przykutym do łóżka. Zmarł 31 maja 1922. Został pochowany w kapliczce na założonym przez siebie cmentarzu.

22. Ks. prob. dr Józef Knosała (1922 — 1946)

Ks. prob. dr Józef Knosała 

Urodził się 19 marca 1878 roku w Żelaznej, a święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1904r. w Opolu. Jako neoprezbiter trafił do pracy w Radzionkowie. Po kilku latach został przeniesiony jako wikary do Królewskiej Huty, a następnie jako proboszcz do Kończyc. W dniu 9 października 1922 roku otrzymał dekret ustanawiający go proboszczem naszej parafii. Jako gorliwy duszpasterz doprowadził do wydzielenia się z naszej wspólnoty dwóch parafii i wybudowania w nich nowych kościołów, a mianowicie w Rojcy (1934) i Kozłowej Górze (1937). Ks. Józef Knosała był wybitnym historykiem i muzealnikiem oraz autorem kilkudziesięciu rozpraw historycznych i teologicznych, w tym wydanej w 1926 roku „Parafii Radzionkowskiej” Przeprowadził on radzionkowski Kościół przez trudny okres II wojny światowej. W styczniu 1946 roku został zmuszony do opuszczania Polski pod zarzutem sprzyjania Niemcom w czasie okupacji. Zmarł 8 stycznia 1951 roku w Altenau w Niemczech, gdzie został również pochowany.

23. Ks. prob. Teofil Szczerbowski (1946 — 1973)

Ks. prob. Teofil Szczerbowski 

Urodził się 1 kwietnia 1902 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał 22 czerwca 1930 roku w Krakowie. W latach 1933 — 1936 pracował jako wikary w radzionkowskiej parafii, a następnie do 1946 roku był proboszczem w parafii Św. Urbana Papieża i Męczennika w Woli koło Pszczyny. Po opuszczeniu Radzionkowa przez ks. Knosałę objął w 1946 roku stanowisko substytuta, a w roku 1951 administratora, by w 1957 roku stać się pełnoprawnym proboszczem. Przeprowadził on radzionkowski Kościół przez trudne lata stalinizmu oraz dokonał niezbędnych remontów w naszej świątyni (m.in. wymiana posadzki i instalacji elektrycznej, zakup nowych dzwonów i witraży, konserwacja ogrodzenia, prace na cmentarzu). Obowiązki proboszcza pełnił aż do września 1973 roku. Zmarł 14 sierpnia 1981 roku, Jego grób znajduje się na przykościelnym cmentarzu.

24. Ks. prob. kanonik Konrad Seligman (1973 — 1979)

Ks. prob. Konrad Seligman 

Urodził się 2 listopada 1937 w Szpitalu Ubezpieczalni Społecznej we Lwowie, tam też 7 listopada został ochrzczony. Był synem inż. Elektryka Seweryna i Leonardy z d. Zdebskiej. W roku 1946 zamieszkał w raz z rodzicami w Katowicach na terenie parafii Niepokalanego Poczęcia NMP. Po raz pierwszy do Komunii św. Przystąpił 6 maja 1948, bierzmowany został 8 grudnia 1951 przez biskupa Herberta Bednorza. Od 1949 był ministrantem.
Po ukończeniu w 1951 szkoły podstawowej kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Katowicach. Uczęszczał wtedy na lekcje religii prowadzone przez ks. Ignacego Jeża (późniejszego biskupa koszalińsko-kołobrzeskiego) w kościele garnizonowym św. Kazimierza. Egzamin dojrzałości zdał w 1955. W tym samym roku wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Przez pierwszy rok był na Kursie Wstępnym w Tarnowskich Górach, potem studiował w Krakowie. Przez rok był dziekanem alumnów.
Święceń diakonatu udzielił mu 26 czerwca 1960 w katedrze w Katowicach biskup koadiutor Herbert Bednorz. Tam też ten sam biskup udzielił mu 25 czerwca 1961 święceń prezbiteratu.
Po zastępstwach wakacyjnych w Łaziskach Górnych a potem w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP w Katowicach, był od 31 sierpnia wikariuszem w parafii św. Floriana w Chorzowie. W 1963 rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Sekcji Pastoralnej KUL, ze specjalizacją w zakresie Liturgiki Pastoralnej. Jak pracę seminaryjną opracował 17 haseł z dziedziny liturgii do Encyklopedii Katolickiej, wydawanej przez Towarzystwo Naukowe KUL.
Po roku został odwołany z Lublina na własną prośbę. 28 września 1964 powołano go na zastępstwo w charakterze wikariusza do parafii Morgi. Dekretem z dnia 19 listopada tego roku został mianowany wikariuszem w Gorzycach. Nie zdążył się ta przeprowadzić, bo już 24 listopada polecono mu objęcie zastępstwa chorego proboszcza w Bujakowie. Stamtąd dekretem z 3 lutego 1965 został przeniesiony – jako wikariusz – do parafii śś. Apostołów Piotra i Pawła w Skoczowie.
8 lutego 1968 Kuria zleciła mu duszpasterstwo i administrację przy kościele filialnym św. Anny w Nierodzimiu. 15 września 1971 Biskup nadał mu tytuł proboszcza.
Od 30 sierpnia 1973 duszpasterzował w parafii św. Wojciecha w Radzionkowie, najpierw jako wikariusz ekonom, a od 18 stycznia 1974 proboszcz. Kolejną jego placówką duszpasterską była parafia św. Wawrzyńca i św. Antoniego z Padwy w Wirku. Od 12 sierpnia 1979 był tam wikariuszem ekonomem, a od 11 października tegoż roku proboszczem.
Z dniem 26 sierpnia 1989 został administratorem, a 29 października tego roku proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów w Adamowiczach Był tam też katechetą w Szkole Podstawowej.
Powierzone zostały ks. Konradowi Seligmanowi inne jeszcze funkcje. W ramach prac I Synodu Diecezji Katowickiej był przewodniczącym Zespołu Studyjnego ds. czasu wolnego i turystyki. Zespół ten opracował dokument synodalny „Czas wolny, odpoczynek, turystyka i sport”. Był dziekanem dekanatu kochłowickiego a potem pogrzebiańskiego. Jego opiece powierzono kapłanów rocznika święceń 1973. 3 września 1986 mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach.
W grudniu 2001 doznał częściowego paraliżu. Poprosił o zwolnienie z funkcji proboszcza. Z dniem 4 czerwca 2002 został przeniesiony na emeryturę. Zamieszkał u swego brata w Brennej – Leśnicy.
Przez ostatnie miesiące życia przebywał na probostwie śś. Apostołów Piotra i Pawła w Kamieniu. Tam nagle zmarł 16 listopada 2005. Pochowany został w Radzionkowie.

25. Ks. prob. Ernest Grajcke (1979 — 1993)

Ks. prob. Ernest Grajcke 

Urodził się 29 września 1940 roku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1964 roku, jako kleryk z Parafii Św. Mikołaja w Wilczej. W sierpniu 1979 roku objął funkcję proboszcza w radzionkowskiej parafii. Wkrótce po przybyciu do Radzionkowa zamontował w naszym kościele nową instalację centralnego ogrzewania, wymienił posadzkę. Swoją działalność rozpoczęła biblioteka parafialna. W tym samym czasie utworzono przy naszej parafii Koło Charytatywne rozprowadzające wśród parafian dary z Zachodu oraz wspierające najuboższych.
Jako proboszcz był od 1984 roku odpowiedzialny za budowę nowego kościoła na osiedlu im. gen. Jerzego Ziętka. W roku 1986 sprowadził z Gniezna do naszej świątyni relikwie Św. Wojciecha, a w latach następnych odwodnił mury kościelne, wymienił pokrycie dachowe oraz odmalował świątynię. Ksiądz Ernest Grajcke organizował liczne pielgrzymki m.in. na Górę Św. Anny, do Częstochowy i Watykanu. Okres jego posługi w Radzionkowie charakteryzuje się licznymi powołaniami kapłańskimi i zakonnymi. W sierpniu 1993 roku ks. Ernest Grajcke został przeniesiony dekretem arcybiskupa Damiana Zimonia do parafii Matki Boskiej Fatimskiej w Mysłowicach - Wesołej.

26. Ks. prob. Stefan Cyganek (1993)

Ks. prob. Stefan Cyganek 

Urodził się 26 stycznia 1949 roku w Świętochłowicach. W roku 1967 wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w Katowicach w dniu 11 kwietnia 1974 roku. W lipcu 1983 roku został administratorem, a następnie proboszczem parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bykowinie. W sierpniu 1993 roku otrzymał dekret z nominacją na proboszcza w naszej parafii. Zmarł niespełna dwa miesiące później, 30 października 1993 roku o godzinie 5.30 podczas pełnienia posługi w konfesjonale. Jego grób znajduje się na cmentarzu przykościelnym.

27. Ks. prob. dr Jan Grzesica (od 1993 - 2005)

Ks. prob. dr Jan Grzesica 

Urodził się 27 sierpnia 1938 roku w Mysłowicach. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk księdza biskupa Herberta Bednorza 14 czerwca 1964 w katowickiej katedrze. Jego pierwszą i jedyną parafią wikariuszowską była parafia pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Rudzie Śl. Wirku. Po trzech latach pracy został skierowany na studia w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego w Warszawie. Równolegle podjął studia na Akademii Teologii Katolickiej (obecnie Uniwersytet im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego). Początkowo studiował muzykę kościelną, a następnie teologię moralną. Po uzyskaniu tytułu licencjata, za radą Kardynała Karola Wojtyły zajął się problematyką ekologiczną. Praca ta uwieńczona została obroną rozprawy doktorskiej pt „Ochrona naturalnego środowiska człowieka, jako problem teologiczno moralny” Od roku 1972 pracował w zarządzie Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego jako prefekt i wykładowca etyki i teologii moralnej. Od wielu lat pełni funkcję sędziego synodalnego w Sądzie Metropolitalnym w Katowicach oraz wykłada etykę i teologię moralną na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego.
W dniu 14 listopada 1993 roku został mianowany proboszczem w naszej parafii. Wkrótce po przybyciu do Radzionkowa ks. dr Jan Grzesica rozpoczął intensywne prace wewnątrz kościoła i przy jego obejściu. W 1995 roku zostało uroczyście poświęcone Katolickie Centrum Młodzieży utworzone ze starych, nieużywanych salek katechetycznych. W tym samym roku w bocznej zakrystii utworzono kaplicę Matki Bożej Fatimskiej wg projektu Zygmunta Brachmańskiego. W 1996 roku odnowił i wyremontował probostwo, a 1997 roku została poświęcona i oddana do użytku nowa kaplica przedpogrzebowa. W 1999 roku rozpoczęła się renowacja pięciu ołtarzy oraz rozpoczął swoją działalność, poświęcony przez księdza biskupa Stefana Cichego, Dom Seniora im. Jana Pawła II. Ksiądz proboszcz zainicjował w naszej parafii nabożeństwa fatimskie oraz czwartkowe adoracje Najświętszego Sakramentu. Jednak integracja parafian odbywała się nie tylko podczas nabożeństw, ale także podczas licznych pielgrzymek (np. Częstochowa, Medjugorie, Fatima, Okopy na Wołyniu, Watykan, Pollone) i festynów (zapoczątkowany w 1994 roku Cider Fest). W 1995 roku parafianie mogli usłyszeć po raz pierwszy chórek chłopięcy „Cantate Pueri”, a w 2000 roku Młodzieżową Orkiestrę Dętą. Rok 2004 był rokiem szczególnym. W tym roku zabrzmiały zupełnie nowe dzwony wykonane specjalnie dla naszej parafii, rozpoczęło się malowanie świątyni oraz wymiana ławek. W sierpniu 2005, po przejściu na emeryturę, powrócił do rodzinnych Mysłowic.

1. Ks. Piotr Letocha 1829

2. Ks. Jan Tyczka 1837

3. Ks. Franciszek Letocha 1839

4. Ks. dr Szymon Korpak 1870

5. Ks. Stanisław Tyczka CM 1889

6. Ks. Wilhelm Wrodarczyk CM 1894

7. Ks. Tomasz Szołtysik 1897

8. Ks. Piotr Letocha 1899

9. Ks. Franciszek Wrodarczyk CM 1900

10. Ks. dr Bartłomiej Szulc CM 1901

11. Ks. dr Franciszek Bączkowicz CM 1902

12. Ks. Juliusz Merkel 1902

13. Ks. Józef Sowiński CM 1902

14. Ks. Robert Wieczorek SDB 1902

15. Ks. Sylwester Kandora CM 1903

16. Ks. Augustyn Linkert 1904

17. Ks. Leon Bryś 1906

18. Ks. Konstanty Ferdyn 1906

19. Ks. Teodor Matejczyk SVD 1907

20. Ks. Jakub Malik CM 1909

21. Ks. Jan Opperskałski SJ 1909

22. Ks. Piotr Hajda SVD 1910

23. Ks. Jan Matejczyk 1912

24. Ks. Franciszek Szulc 1913

25. Ks. Józef Wrodarczyk CM 1915

26. Ks. Adolf Nolewajka 1917

27. Ks. Józef Markusik 1920

28. Ks. Jan Mateja 1923

29. Ks. Idzi Ogierman (Zdzisław Kasprzak) 1929

30. Ks. Augustyn Opperskalski SJ 1930

31. Ks. Karol Brzezina OMI 1930

32. Ks. Wojciech Golus OMI 1931

33. Ks. Piotr Purgoł OMI 1931

34. Ks. Alojzy Zdebel OMI 1931

35. Ks. Antoni Leszczyk OMI 1933

36. Ks. Ludwik Wrodarczyk OMI 1933

37. Ks. Paweł Tobor 1939

38. Ks. Marian Pietryga OFM 1942

39. Ks. Antoni Żmija SChr 1942

40. Ks. Józef Zdebel 1943

41. Ks. Piotr Jasiok 1944

42. Ks. kan. Franciszek Strauch 1947

43. Ks. Jan Strauch SAC 1954

44. Ks. Augustyn Matysek OMI 1955

45. Ks. Józef Jaksik 1956

46. Ks. Piotr Krupa 1956

47. Ks. Alfons Glanc OMI 1959

48. Ks. dr Józef Tyczka SVD 1959

49. Ks. Jan Wrodarczyk OMI 1961

50. Ks. Edmund Żydek 1962

51. Ks. kan. Józef Urzędniczok 1963

52. Ks. prał. Józef Kużaj 1966

53. Ks. Ginter Lenert 1971

54. Ks. kan. gremialny Henryk Jonczyk 1972

55. Ks. Stefan Sprot 1972

56. Ks. prał. dr Jerzy Fryczowski 1973

57. Ks. Ludwik Kieras 1974

58. Ks. Janusz Plewnia 1985

59. Ks. Lucjan Szeliga 1986

60. Ks. prał. Krzysztof Gajda 1987

61. Ks. Krzysztof Wrodarczyk 1987

62. Ks. Krzysztof Anczok 1989

63. Ks. Krystian Gawleński 1989

64. Ks. Eugenisz Paruzel CMF 1989

65. Ks. Jacek Wójcik 1989

66. Ks. Krzysztof Kurzok OFM Cap 1993

67. Ks. Krzysztof Sykulski 1999

68. Ks. Marcin Kieras 2004

69. Ks. Jacek Liwowski 2007

70. Ks. Marcin Moj 2008

71. Ks. Łukasz Walaszek 2010

72. Ks. Jacek Garus (Salezjanin) 2014

73. O. Metody Miś OFM 2016

74. Ks. Błażej Bryk 2017

75. Ks. Łukasz Pyka 2018

76. Ks. Karol Dolibóg  2023

Ks. proboszcz Damian Wojtyczka - Dziekan Dekanatu Piekary Śląskie

Ks. proboszcz Damian Wojtyczka (fot. J. Glanc)


Ks. Proboszcz Damian Wojtyczka Urodził się 13 września 1962r. w Mysłowicach.
Po ukończeniu szkoły podstawowej podjął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach. W latach 1981-1988 studiował w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. W czasie trwania studiów odbył roczny staż pracy – pracował przy budowie Drukarni Archidiecezjalnej w Katowicach (IX 1984 – VI 1985).
8 marca 1987 roku (w I Niedzielę Wielkiego Postu) przyjął święcenia diakonatu w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach z rąk Ks. Biskupa Janusza Zimniaka.
W okresie Wielkiego Postu 1988 roku odbywał diakonacki staż Duszpasterski w parafii NSPJ w Chorzowie Batorym. Po zdaniu egzaminu magisterskiego przyjął święcenia prezbiteriatu z rąk Ks. Arcybiskupa Damiana Zimonia 14 maja 1988r. w katowickiej Archikatedrze Chrystusa – Króla.
Po zastępstwach wakacyjnych w parafii rodzinnej (NSPJ w Mysłowicach) oraz Matki Bożej Szkaplerznej w Jejkowicach, pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Jadwigi w Rybniku (1988-1991).
Kolejnymi placówkami duszpasterskimi były:
- parafia Ducha Świętego w Rudzie Śląskiej – Czarnym Lesie (1991-1995)
- parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce (1995-1998)
- parafia św. Floriana w Chorzowie (1998-2001)
- parafia Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w Katowicach Brynowie (2001-2005).
Od 2003 roku jest członkiem Rady Kapłańskiej Archidiecezji Katowickiej przy Metropolicie Górnośląskim.
W 2004 roku ukończył studia doktoranckie na Wydziale Teologiczny Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Przedmiotem jego badań naukowych jest działalność arcybiskupa lwowskiego Józefa Bilczewskiego.
31 maja 2005r. dekretem Ks. Arcybiskupa Damiana Zimonia został mianowany proboszczem parafii św. Wojciecha w Radzionkowie z poleceniem kanonicznego objęcia parafii 31 lipca 2005 roku.
Od 1.01.2016r. - Dziekan Dekanatu Piekary Śląskie.
5 lutego 2020 dołączył do katowickiej kapituły metropolitalnej w charakterze kanonika honorowego.

 

Ks. Arkadiusz Rząsa

Ks. Arkadiusz Rząsa (fot. facebook parafia Czerwionka)


Ks. Arkadiusz Rząsa urodził się 15 lutego 1982 roku w Nisku. W roku 2001 przyjęty do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach, które zakończył święceniami kapłańskimi przyjętymi z rąk Ks. Abp. Damiana Zimonia 12. maja 2007 r. w katowickiej katedrze.

Posługiwał w parafiach: Wszystkich Świętych w Pszczynie (2007 – 2010), Matki Bożej Piekarskiej w Woli (2010 – 2013), św. Szczepana w Katowicach (2013 – 2017), Najświętszego Serca Pana Jezusa w Czerwionce (2017 - 2022), od sierpnia 2022r. w parafia św. Wojciecha w Radzionkowie. Hasło z obrazka prymicyjnego: „Łaska Pana Jezusa ze wszystkimi!” (Ap 21,22)

W parafii opiekuje się następującymi wspólnotami i grupami:

 

Ks. Marcin Zawojak

Ks. Marcin Zawojak


Ks. Marcin Zawojak urodził się 22.06.1996r w Chorzowie.
Po ukończeniu Salezjańskiego Liceum Ogólnokształcącego w Świętochłowicach w 2015 roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach. Pierwszy rok formacji seminaryjnej rozpoczął rocznym okresem propedeutycznym w Brennej w domu kleryckim „TABOR”. Formację seminaryjną w Katowicach w gmachu śląskiego seminarium oraz studia teologiczne na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach rozpoczął w 2016 roku. W trakcie pobytu w seminarium posługiwał w Domu Dziecka STANICA, Katolickiej Fundacji Dzieciom, był odpowiedzialny za grupę posługująca w Areszcie Śledczym w Katowicach. Ponadto pełnił funkcję ceremoniarza. Na IV roku formacji jako akolita odbył staż duszpasterski w parafii św. Józefa w Katowicach Załężu. Święcenia diakonatu przyjął z rąk bp Marka Szkudły 27 lutego 2021 roku w parafii rodzinnej NSPJ w Rudzie Śląskiej Bykowinie. Studia teologiczne ukończył pracą magisterską z prawa kanonicznego pt. „Ochrona małoletnich przed wykorzystywaniem seksualnym w świetle zasad prewencji ogłoszonych w diecezjach Kościoła katolickiego w Polsce”. Staż diakonacki odbył w parafii św. Antoniego w Rybniku. Święcenia prezbiteratu przyjął z rąk abp Wiktora Skworca 14 maja 2022 roku w Archikatedrze Chrystusa Króla w Katowicach. Mszę świętą prymicyjną celebrował w parafii rodzinnej w Bykowinie 22 maja 2022 roku. Jako hasło prymicyjne wybrał fragment z Księgi Psalmów: „Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał” (Ps 37, 5)

ks. Marcin o swoim haśle przewodnim:
"Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał". Zaufanie Panu Bogu to właśnie myśl przewodnia na moją drogę powołania - tego powołania do świętości, które chcę realizować na drodze życia kapłańskiego. Bo w życiu przecież zaufanie do Pana Boga jest fundamentem, który pozwolił mi przetrwać trudy formacji seminaryjnej i, jak ufam, pomoże mi iść przez życie w wierności codzienności życia kapłańskiego. Bez przekonania, że Pan Bóg jest obecny i chce mojego szczęścia, przekonania o tym, że kocha mnie zawsze i pomimo wszystko, każda obrana droga w końcu stanie się jałowa i bezcelowa”.

Od 30 sierpnia 2022 roku został posłany do parafii św. Wojciecha w Radzionkowie.

W parafii opiekuje się następującymi wspólnotami i grupami: Ministranci, Dzieci Maryi, przygotowanie do Bierzmowania, przygotowanie do I Komunii Świętej (SP2 w Radzionkowie) ponadto jest odpowiedzialny za duszpasterstwo dzieci w parafii.

 

Księża emeryci posługujący w naszej parafii:  Ks. Piotr Płonka i Ks. Ludwik Kieras

Ks. Piotr Płonka (fot. J. Glanc) Ks. Ludwik Kieras (fot. J. Glanc)
Ks. Piotr Płonka i Ks. Ludwik Kieras (fot. J. Glanc)