Patrząc na mapę Polski można by powiedzieć, że Radzionków to jedno z wielu zwyczajnych śląskich miasteczek. I niewątpliwie wiele w tym prawdy. Wystarczy jednak pojechać do Radzionkowa, pochodzić po jego uliczkach i porozmawiać z ludźmi, aby zauważyć, że ma ono wiele cech świadczących o niezwyczajności. Tutejsi mieszkańcy cieszą się z odzyskanej autonomii administracyjnej swojego miasta, gdyż ta umacnia w nich poczucie tożsamości wyrastającej z pilnie pielęgnowanej tradycji ojców. Poza tym chętnie się chwalą jedynym w Polsce Muzeum Chleba i Klubem Sportowym „Ruch”. To przecież dzięki nim ich miasteczko znane jest niemal w całym kraju. Niezwyczajny jest Radzionków również na płaszczyźnie życia religijnego, które przez lata skupiało się wokół parafii św. Wojciecha i od niej promieniowało i promieniuje na zewnątrz. Objawia się to najbardziej poprzez fakt wyjątkowo tutaj licznych powołań kapłańskich i zakonnych. Bo rzeczywiście ta pozostająca pod oddziaływaniem maryjnego sanktuarium w Piekarach Śląskich parafia oddała na służbę Kościołowi wielu spośród swoich synów i córek. Samym tylko misjonarzom oblatom Radzionków dał 9 kapłanów. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Męczennik Kresów Wschodnich – o. Ludwik Wrodarczyk OMI (1907-1943).

W maju 2000 r. wśród członków Radzionkowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego zrodziła się myśl uhonorowania tego znakomitego Radzionkowianina. Zaproponowano, aby jego imię nadać miejscowemu gimnazjum. Propozycję przedstawiono dyrekcji szkoły, radzie pedagogicznej i radzie rodziców, a po uzyskaniu ich poparcia przedłożono władzom miasta. 22 listopada Rada Miasta Radzionków podjęła uchwałę w sprawie nadania imienia O. Ludwika Wrodarczyka Gimnazjum w Radzionkowie i umieszczenia w szkole tablicy pamiątkowej ku jego czci. W uzasadnieniu napisano między innymi: Ojciec Ludwik Wrodarczyk – syn tej Ziemi, Sprawiedliwy wśród Narodów Świata, jest właściwą postacią, by być wzorem godnym naśladowania dla młodego pokolenia. Jego wielkość wyraziła się przez miłość. Miłość, która – jak głosi Pawłowy hymn o miłości – była cierpliwa i łaskawa, nie szukała poklasku i nie unosiła się pychą ani gniewem. Nie pamiętała złego, nie cieszyła się z niesprawiedliwości, lecz współweseliła z prawdą. Jego miłość, i ta do Boga, i ta do drugiego człowieka wszystko znosiła i wszystko przetrzymała, nawet męczarnie i śmierć. Wyniesione z domu rodzinnego, pielęgnowane przez pokolenia wartości, takie jak: szacunek do rodziców, wrażliwość na ludzką biedę i krzywdę, niezłomność w realizacji raz podjętych decyzji mogą stanowić fundament pracy wychowawczej radzionkowskiego Gimnazjum. Te uniwersalne wartości, które zaskarbiły Mu przed kilkudziesięciu laty szacunek i podziw ludzi, wśród których żył i pracował, jakże potrzebne są do zaakceptowania i wskazania młodemu pokoleniu dzisiaj, na progu trzeciego tysiąclecia.

Uroczystość nadania szkole imienia o. Ludwika Wrodarczyka odbyła się w Radzionkowie w sobotę 15 grudnia 2001 r. Złożyły się na nią dwie części: pierwsza odbyła się w kościele św. Wojciecha a druga w samym Gimnazjum.

Gospodarzem pierwszej części był ks. proboszcz Jan Grzesica. Wygłosił on okolicznościowe kazanie w czasie uroczystej Mszy św., której przewodniczył O. Prowincjał Paweł Latusek OMI. Eucharystię koncelebrowało także wielu innych kapłanów z ks. dziekanem Rajmundem Machulcem na czele. W świątyni była oczywiście obecna cała społeczność gimnazjum. Ławki zapełnili uczniowie, którym towarzyszyli liczni nauczyciele z dyrektorem, panem Markiem Napierajem i przedstawiciele rodziców. Uroczystość zaszczycili przedstawiciele władz samorządowych z burmistrzem, panem Gustawem Jochlikiem, przedstawiciele radzionkowskich szkół, Radzionkowskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, powiatu i kuratorium oświaty. Jednak szczególnie cenna i wymowna była obecność członów najbliższej rodziny, krewnych o. Ludwika Wrodarczyka, a wśród nich jego siostry – Klary Kieras, jej syna – księdza Ludwika i wnuka – diakona Marcina.

Po Mszy św. jej uczestnicy udali się do budynku gimnazjum. Pan dyrektor przywitał wszystkich gości, a wybrani uczniowie odczytali uchwałę władz miejskich. Potem nastąpił moment poświęcenia tablicy pamiątkowej, którego dokonał ksiądz proboszcz i wzruszający gest jej odsłonięcia dokonany przez siostrę O. Ludwika, panią Klarę Kieras. Pod tablicą złożono kwiaty, a następnie odczytano okolicznościowy list ks. arcybiskupa Damiana Zimonia. Były też przemówienia przedstawiciela Wojewódzkiego Kuratora Oświaty, przedstawiciela władz samorządowych, Ojca Prowincjała, księdza L. Kierasa, księdza proboszcza. A wszystko przeplatały występy chóru i orkiestry oraz deklamacje okolicznościowych wierszy.

Dostojna uroczystość zakończyła się poczęstunkiem w szkole i obiadem w przyparafialnym Domu Seniora.

źródło: "Misyjne drogi" 2/2002