W 2006 roku Parafia rozpoczęła generalny remont najpierw wieży, a potem całej elewacji naszego kościoła. Kościół był w bardzo złym stanie technicznym. Z wieży spadały cegły, któregoś dnia cała ogromna połać jednego narożnika spadła na ziemię, co było z jednej strony potwierdzeniem katastrofalnego stanu elewacji kościoła, z drugiej - uświadomiło nam wszystkim konieczność podjęcia remontu na ogromną skalę.

W czasie przeprowadzania remontu wieży i elewacji Parafia musiała także zmierzyć się dodatkowo z problemem małej wieży; okazało się bowiem, że drewno, z którego była wykonana, jest mocno przegniłe, więc mała wieża nadaje się do całkowitej wymiany. Również i te prace zostały przez Parafię wykonane. Remont wieży głównej, całej elewacji kościoła i budowa nowej małej wieży trwał do 2014 roku. W czasie trwania remontu kościoła wymieniliśmy także dachówki na dachu Domu im. św. Jana Pawła II (stare dachówki były bardzo zniszczone i zaczęły z dachu spadać). Po zakończeniu remontu wieży i elewacji kościoła przystąpiliśmy do odnowienia zabytkowych tablic pamiątkowych na elewacji kościoła, pomnika ofiar I wojny światowej, drzwi zewnętrznych w kościele i do renowacji tabernakulum. Równolegle wykonywaliśmy relikwiarium – chcieliśmy, by wszystkie relikwie, w których posiadaniu jest nasza Parafia, umieścić w jednym, godnym miejscu. Pomnik ofiar I wojny światowej, zabytkowe tablice pamiątkowe, drzwi zewnętrzne i relikwiarium zakończyliśmy w 2016 roku. Natomiast tabernakulum zostało poświęcone 25 marca – w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego – 2017 roku. Wykonane zostało według projektu p. Konserwator Dzieł Sztuki Joanny Borek – Firlejczyk, zatwierdzonego przez Archidiecezjalną Komisję Sztuki Sakralnej. Na drzwiach – litery Alfa i Omega oraz symbole eucharystii: kłosy i winne grona. Tabernakulum waży ponad 200 kilogramów, wykonane zostało z mosiądzu; na mosiądzu położona została galwanicznie warstwa srebra, dopiero na warstwie srebra – galwanicznie położona warstwa złota.

Równolegle do wspomnianych prac Parafia podjęła przygotowanie projektu odsłonięcia i oczyszczenia cokolików z piaskowca, znajdujących się przy samej ziemi, częściowo zasypanych; a także projekt zabezpieczenia muru oporowego od ulicy św. Wojciecha.

Gdy chodzi o cokoliki: szybko okazało się, że samo odsłonięcie i oczyszczenie cokolików nie będzie miało sensu, jeżeli równocześnie nie zabezpieczymy całych fundamentów kościoła przed niszczącym działaniem wody i wilgoci. Tak więc zakres planowanych i projektowanych prac poszerzył się gigantycznie. Po wykonaniu projektu i uzyskaniu pozwoleń Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków i Urzędu Nadzoru Budowlanego przystąpiliśmy do wykonywania tych prac. Na obszarze od bocznych głównych drzwi aż do drzwi z kaplicy św. Barbary rozpoczęliśmy odkopy fundamentów kościoła. Po oczyszczeniu, zabezpieczeniu fundamentów preparatami firmy Remmers, przykryliśmy je grubą folią kubełkową, a od strony odkopanego gruntu – geowłókniną. Na samym spodzie odkopu ułożyliśmy rury drenarskie. Całość została zasypana naprzemiennie warstwami żwiru, piasku, a także tą kostką brukową, która była dotychczas przy kościele, a która – jak się okazało – nie nadawała się do ponownego ułożenia. Odnowiliśmy także schody do głównego wejścia do kościoła i wykonaliśmy nowe schody do wejścia do kościoła od kaplicy św. Barbary i wejścia od strony południowej.

Gdy chodzi o zabezpieczenie muru oporowego: naszym celem było wykonanie takiego zabezpieczenia istniejącego muru od ul. św. Wojciecha, wykonanie takiego muru, który przejąłby na siebie cały napór ziemi, znajdującej się pomiędzy głównym wejściem do kościoła, a ulicą św. Wojciecha (aby odciążyć ten mur istniejący).

Było kilka koncepcji ( m.in. zebranie całej ziemi, znajdującej się przed kościołem czy też wbijanie płyt ochronnych tzw. larsenów). Ostatecznie wybrana została koncepcja wykonania nowego muru oporowego metodą tzw. palowania. Wykonana żelbetowa palisada ma 33 metry długości, zrobiono 54 pale o wysokości 7 metrów każdy. Głębokość posadowienia każdego pala sięga 3,5 metra poniżej poziomu jezdni św. Wojciecha! Zużyliśmy do tego 190 ton betonu i 13 ton stali. Wszystkie 54 pale zostały scalone tzw. oczepem. Następnie odkopaliśmy przestrzeń pomiędzy palami, a istniejącym starym murem oporowym, zabezpieczyliśmy ten mur od strony wewnętrznej i zewnętrznej, ułożyliśmy rury drenarskie i zasypaliśmy żwirem i keramzytem (odkopu dokonali nasi Panowie).

W czasie, gdy wykonywaliśmy te prace, przystąpiliśmy do rozmów z firmami brukarskimi celem ułożenia nowej nawierzchni drogi procesyjnej. Jednocześnie podjęliśmy starania o uzyskanie pozwolenia na wymianę kostki brukowej – tego bowiem nie zakładaliśmy w projekcie (miała być na nowo ułożona, ale nie wymieniona). Uzyskane przez Parafię pozwolenie na wymianę kostki brukowej określa jej wielkość (zbliżona do dotychczasowej) oraz materiał (tylko granit). Ponadto przy kościele będzie ułożona opaska z kamienia zbliżonego wyglądem do cokolików; opaska ta jest oddzielona od kostki granitowej odwodnieniem liniowym, częściowo przykrytym płytami granitowymi.

W Roku Pańskim 2025 nasz kościół parafialny będzie obchodził Jubileusz 150 –lecia. Cały wielki projekt zabezpieczenia fundamentów, renowacji muru oporowego i terenu przy naszym kościele zmierza w swoim założeniu do tego,aby kościół i jego obejście godnie i pięknie wyglądały na wspomniany jubileusz. Mimo licznych trudności – cały czas prowadzimy prace przy kościele. Prace mamy podzielone w tym roku na dwa etapy.
Pierwszy - przy części muru od ulicy św. Wojciecha (od schodów aż do wjazdu na parking). W tej części musimy wykonać żelbetowy mur oporowy, który przejmie na siebie napór ziemi, a następnie właściwy mur z kamienia. Aktualnie wykonaliśmy – zgodnie z projektem – żelbetowy mur oporowy (zużyliśmy na to 110 ton betonu); kończymy okładanie tego muru kamieniem jurajskim; elementy z cegły są wykonywane cegłą belgijską imitującą starą cegłę, pasującą swoim wyglądem do zabytkowego otoczenia naszego kościoła. Dla zobrazowania skali prac podam, że wykop na mur oporowy był tak duży, że wywieźliśmy z tego terenu ponad 240 ton ziemi. Przy samym wjeździe na nasz teren (parking przykościelny) zaprojektowana została winda dla osób niepełnosprawnych.

Drugi etap to prace prowadzone przy drodze procesyjnej.

W sierpniu na teren przykościelny wejdzie firma brukarska, aby położyć granit,opaskę kamienną (na wzór istniejącej przy głównym wejściu) oraz drogęprowadzącą od windy dla osób niepełnosprawnych do bocznego wejścia do kościoła.

W 2018 roku chcielibyśmy wykonać prace w tym „kwadracie” (o ile tak można powiedzieć) od bocznego głównego wejścia aż do wejścia na chór, także mur oporowy w tej części, oraz uporządkować teren zielony. Zamierzenie bardzo ambitne. Parafia poszukuje możliwości pozyskania funduszy wszędzie tam, gdzie pozwalają na to przepisy prawa. Nie siedzimy z założonymi rękami. Parafia złożyła wniosek o dofinansowanie prowadzonych prac z Funduszy unijnych, wnioski do urzędów w Warszawie, w Katowicach – do Urzędu Konserwatora Zabytków, także do Urzędu naszego miasta. Jak dotychczas – jedyną pozyskaną dotacją jest dotacja z Urzędu naszego miasta Radzionków. Radni zdecydowali o przyznaniu Parafii dotacji w wysokości 100 tys. zł. W imieniu wszystkich Parafian - Bóg zapłać!

Tak jak napisałem wcześniej - zamierzenia mamy bardzo ambitne. By choć trochę zobrazować skalę prac remontowych - sam materiał (granit–bruk, piaskowiec na schody, kamień na mur, chodnik granitowy od windy do drzwi) – koszt tego materiału to kwota 291 tys zł.

Bóg zapłać Wam za każdą ofiarę. I Bóg zapłać za zrozumienie i jedność!

Niech św. Wojciech ma nas w opiece!

Ks. Damian Wojtyczka – Proboszcz Parafii św. Wojciecha w Radzionkowie