„Odkryjmy w sobie siłę i piękno miłości chrześcijańskiej”

26-29 marca 2023 r.

Prowadzenie: Ks. Łukasz Stawarz, dyrektor Caritas Archidiecezji Katowickiej

26.III.2023 – V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Temat dnia: Miłość jest cierpliwa
MSZE ŚWIĘTE: sobota g.18.00, 6.00, 8.00, 10.00, 12.00, 17.00, 20.00
15.45 – Koronka do Miłosierdzia Bożego; 16.00 – Gorzkie Żale

27.III.2023 - PONIEDZIAŁEK
Temat dnia: Samarytanin uczy nas pomagania
6.30 – Msza Święta
7.00 – NAUKA REKOLEKCYJNA OGÓLNA
7.30 – Msza Święta
10.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ REKOLEKCYJNĄ DLA CHORYCH PARAFIAN
18.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ OGÓLNĄ
19.15 – NAUKA STANOWA DLA MĘŻCZYZN  Caritas dziełem Kościoła
- SPOWIEDŹ MĘŻCZYZN

28.III.2023 – WTOREK
Temat dnia: Miłosierdzie to miłość, której celem jest szczęście.
6.30 – Msza Święta
7.00 – NAUKA REKOLEKCYJNA OGÓLNA
7.30 – Msza Święta
10.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ OGÓLNĄ
18.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ OGÓLNĄ
19.15 – NAUKA STANOWA DLA KOBIET  Caritas dziełem Kościoła
- SPOWIEDŹ KOBIET

29.III.2023 – ŚRODA
Temat dnia: Największa miłość – oddać życie za bliźniego
6.30 – Msza Święta
7.00 – NAUKA REKOLEKCYJNA OGÓLNA
7.30 – Msza Święta
10.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ OGÓLNĄ
18.00 – MSZA ŚWIĘTA Z NAUKĄ OGÓLNĄ NA ZAKOŃCZENIE REKOLEKCJI
19.15 – NAUKA STANOWA DLA MŁODZIEŻY  Caritas dziełem Kościoła
- SPOWIEDŹ MŁODZIEŻY

Stowarzyszenie Rodzina Katolickich zaprasza na Drogę Krzyżową w piątek 17 marca br. o godz. 17.15 do naszego kościoła. Pieśni i rozważania Męki Pańskiej poprowadzi Chór "Sonata" z Kalet.

Chór "Sonata" powstał w 1994 r. przy parafii św. Józefa w Kaletach - Jędrysku. Chór kontynuuje śpiewacze tradycje powstałego w 1921 r. koła śpiewu "Harmonia" z Kalet oraz Towarzystwa śpiewaczego Hejnał z Zielonej. Chór "Sonata" jest także od 2009 r. strażnikiem odnalezionego, historycznego sztandaru chóru parafialnego im. św. Cecylii z Jędryska. Chór jest członkiem tarnogórskiego okręgu Śląskiego Związku Chórów i Orkiestr. Obecnie zespół śpiewaków działa pod patronatem Urzędu Miasta Kalety. Zespół ściśle współpracuje z istniejącymi na terenie miasta parafiami rzymskokatolickimi: św. Józefa w Jędrysku, Matki Boskiej Fatimskiej w Drutarni oraz św. Franciszka z Asyżu w Miotku.
W prawie 30 letniej działalności "Sonata" występowała prawie 400 razy w kraju i zagranicą. Repertuar chóru jest różnorodny od utworów dawnych mistrzów po muzykę współczesną, świecką jak i sakralną. Zespół śpiewaków aktywnie uczestniczy w wydarzeniach religijnych i społecznych miasta i regionu.
Chórem dyryguje Iwona Skop. Prezesem chóru jest Bożena Sier. Zespół liczy 31 śpiewaków.

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich wraz z grupą „Dwanaście Koszy Ułomków” organizuje w dniu 18.03.2023r. Terenowo – Nocną Drogę Krzyżową TNDK2023.
Wydarzenie rozpocznie się mszą świętą w parafii św. Wojciecha w Radzionkowie o godz. 18.00. Po mszy świętej uczestnicy wyruszą na trasę Drogi Krzyżowej, której długość wyniesie 12,6 km. Hasłem wydarzenia jest znamienite zdanie: „Bądź wola Twoja”.

Zapisy odbywają się od 7 do 17 marca 2023r. w kancelarii parafialnej lub internetowo. Wszelkie informacje znajdują się na stronie Stowarzyszenia Rodzin Katolickich z naszej parafii pod adresem:

https://www.srkradzionkow.pl/2023/03/05/terenowo-nocna-droga-krzyzowa-2023/

Drodzy Diecezjalnie! Bracia i Siostry!

Kościół w Polsce jednoczy się dzisiaj na modlitwie w intencji ofiar trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii, której towarzyszy niezbędna wobec rozmiarów tragedii pomoc finansowa. Proszę Was zatem, Bracia i Siostry, o otwartość serca i hojną ofiarność, którą można okazać poprzez indywidualne wpłaty na konto Caritas Archidiecezji Katowickiej. Szczegółowe informacje w tej sprawie zostaną umieszczone na stronach internetowych i w mediach parafialnych.

Pomoc poszkodowanym będzie udzielana we współpracy z siostrzanymi organizacjami sieci Caritas. Zebrane środki zostaną w pierwszej kolejności przeznaczone na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb osób poszkodowanych, takich jak żywność, opieka medyczna, ciepłe i bezpieczne schronienie. W dalszej kolejności będziemy wspierali odbudowę i rewitalizację zniszczonych obszarów, a także lokalną ludność w jej bieżących potrzebach.

Za każdy dar serca i wrażliwość, którą rodzi chrześcijańskie miłosierdzie, składam wszystkim serdeczne Bóg zapłać! W duchu wdzięczności i modlitewnej jedności podczas niedzielnej Eucharystii udzielam pasterskiego błogosławieństwa.

† Wiktor Skworc
Arcybiskup Metropolita Katowicki

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich planuje w 2.-giej połowie lipca br. XI Gnieźnieńską Pielgrzymkę Rowerową. Zainteresowani pielgrzymką mogą uzyskać informacje pod nr telefonu 507 341 716.

"Cóż masz niebo nad ziemiany?
Bóg porzucił szczęście swoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje,
Niemało cierpiał, niemało,
Żeśmy byli winni sami,
A Słowo ciałem się stało,
I mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony,
Żłób Mu za kolebkę dano!
Cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano.
Ubodzy, was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
A Słowo ciałem się stało,
I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię,
Błogosław ojczyznę miłą!
W dobrych radach, w dobrym bycie,
Wspieraj jej siłę swą siłą,
Dom nasz i majętność całą,
I wszystkie wioski z miastami,
A Słowo ciałem się stało,
i mieszkało między nami."

Błogosławieństwa Bożej Dziecina, zdrowia i radości oraz pokoju w sercach na kolejny Nowy Rok!

W dniach 12-16 grudnia przeprowadzono zbiórkę "Dary Świątecznego Stołu BN 2022r.".
Dary przekazano w sumie 46 rodzinom lub osobom samotnym(w tym były też rodziny i osoby samotne z innych parafii i miast) w tym :
- 7 rodzinom z Ukrainy (matki z dziećmi)
- 16 osobom samotnym
- 8 osobom niepełnosprawnym
- 15 rodzinom
- 39 dzieci
Dary trafiły również jak zwykle do Domu Pomocy Społecznej w Nakle Śląskim, który prowadzą siostry Boromeuszki.
W akcji "Dary Świątecznego Stołu" brały udział Stowarzyszenie Rodzin Katolickich i Zespół Parafialny Caritas.

Dziękujemy wszystkim darczyńcom.
Specjalne podziękowania dla piekarzy dla Pana Bączkowicza i Pana Pietrygi za przekazania dużej ilości wypieków ciast i chlebów.

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich w dniach 12-16 grudnia przeprowadzi zbiórkę Darów Świątecznego Stołu.

Dary będzie można składać do przygotowanych w kościele koszy do piątku 16 grudnia. Produkty krótkotrwałe prosimy przynosić tylko w ostatnim dniu zbiórki.

Jeżeli w naszym otoczeniu są Rodziny lub Osoby, które znajdują się w trudnej sytuacji materialnej, prosimy zgłaszać w kancelarii parafialnej, można również zgłosić rodziny z Ukrainy uciekające przed wojną, podając oczywiście adres przebywania w naszej parafii i ich opiekuna.

Dary zostaną rozprowadzone wśród potrzebujących w sobotę 17 grudnia w godzinach popołudniowych.

Stowarzyszenie Rodzin Katolickich przy Parafii Św. Wojciecha w Radzionkowie, organizuje w dniach od 28 kwietnia do 6 maja 2023r. pielgrzymko-wycieczkę do Włoch na pamiątkę 45 Rocznicy Wyboru Karola Wojtyły na Papieża.

W programie: Msza Św. i modlitwa przy grobie Św. Jana Pawła II, modlitwa „Anioł Pański” z Ojcem Świętym Franciszkiem na Placu Św. Piotra, zwiedzanie Watykanu i Rzymu, Asyż, San Marino, Comacchio (Mała Wenecja z obrazem Matki Bożej uczczonej przez Jana Pawła II).

Cena – 1900 zł + 130 euro (plus ewentualne wstępy, metro, przewodnik).

Cena obejmuje przejazd, ubezpieczenie, obsługę pilota, 2 noclegi w Domu Jana Pawła II w Rzymie ze śniadaniem i obiadokolacją (kuchnia polska), 4 noclegi na Campingu Mare Pineta* nad Adriatykiem, 4 śniadania i obiadokolacje (polska kuchnia).

Wyjazd 28 kwietnia 2023r. o godz. 19.15 sprzed Kościoła pw. Św. Wojciecha w Radzionkowie.

Zapisy do 31 marca 2023r. Przy zapisie prosi się o podanie Nr PESEL, telefonu do kontaktu oraz wpłacenie zaliczki w wysokości 300 zł.

Szczegółowych informacji udziela Pan Jan Moj pod Nr telefonu: 604 934 069.

*Opis Campingu Mare Pineta: Na terenie campingu znajduje się pizzeria, sklep, kawiarnia, bar, pralnia. Odległość od morza 150 m. Noclegi w domkach z dwoma osobnymi sypialniami oraz pokojem dziennym z aneksem kuchennym, łazienka, wyżywienie (kuchnia polska).

W przestrzeni publicznej coraz częściej słyszymy pytania o postawę Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego osób małoletnich i bezbronnych przez duchownych, a także o sposób reagowania na tego rodzaju przestępstwa podczas jego pontyfikatu. Coraz głośniej stawiana jest teza, że Papież nie podchodził właściwie do tego rodzaju czynów i niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie tego typu opinii. Wpisuje się to w próby podważenia autorytetu Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym. W konsekwencji stanowi to usiłowanie pomniejszenia znaczenia tego wyjątkowego pontyfikatu dla Kościoła, świata, kultury i człowieka.

Medialny atak na św. Jana Pawła II i jego pontyfikat znajduje także swoją przyczynę w nastawieniu do jego nauczania, wyrażonego chociażby w takich encyklikach, jak Redemptor hominis czy Veritatis splendor, a także w głoszonej przez niego teologii ciała, co nie odpowiada współczesnym ideologiom propagującym hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.

W tej sytuacji uczciwe szukanie prawdy i dawanie jej świadectwa jest obowiązkiem każdego prawego sumienia. Spojrzenie na działania Jana Pawła II powinno uwzględniać kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, a także uwarunkowania, w jakich on żył. Były one naznaczone przede wszystkim następstwami rewolucji kulturowej 1968 roku, odrzucającej obiektywne kryteria moralności i osobowej odpowiedzialności. Powszechnie głoszono, zwłaszcza w środowiskach uniwersyteckich Zachodu, że wszystko ma tę samą wartość i że, w konsekwencji, nie istnieje odtąd żadna różnica między dobrem i złem, prawdą i fałszem, pięknem i brzydotą. Obecnie pojawiają się nowe ideologie, które są spuścizną rewolucji 1968 roku. Podważają one chrześcijańską antropologię, której podstawową prawdą jest stworzenie człowieka przez Boga, jako kobietę i mężczyznę, na Jego obraz i podobieństwo. W sposób oczywisty walka z chrześcijańską wizją człowieka łączy się z próbami podważania wielkiego autorytetu, jakim na całym świecie cieszy się św. Jan Paweł II, który z ogromną mocą głosił tę wizję na wszystkich współczesnych mu areopagach.

Starając się zrozumieć podejście Jana Pawła II do problemu wykorzystywania seksualnego małoletnich, pragniemy pokazać konsekwentnie podejmowane przez niego działania.

Już w początkach pontyfikatu w wprowadzonym przez Jana Pawła II w 1983 roku nowym „Kodeksie Prawa Kanonicznego” jednoznacznie zobligowano przełożonych kościelnych do karania sprawiedliwą karą członków kleru, będących sprawcami wykorzystania seksualnego małoletnich, nie wyłączając wydalenia ich ze stanu duchownego.
W 1992 roku Jan Paweł II ogłosił „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który w artykule 2389 stwierdza, że „nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece” są grzechem, będącym „jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej”.

Prawdopodobnie pierwszy poważny sygnał o przestępstwach seksualnych popełnianych przez duchownych na szkodę osób małoletnich dotarł do Jana Pawła II z Kościoła w Stanach Zjednoczonych w 1985 roku za pośrednictwem nuncjusza apostolskiego w Waszyngtonie. Była to analiza dotycząca nieskuteczności dotychczasowych działań Kościoła w USA wobec sprawców wspomnianych przestępstw. O rzeczywistej skali tego zjawiska nie miano jednak wtedy pełnego wyobrażenia.
Podczas wizyty ad limina episkopatu USA w 1993 roku Jan Paweł II zauważył, że biskupi nie byli jednomyślni w stosowaniu prawa karnego w odniesieniu do przestępstw seksualnych popełnianych przez duchownych. Dominowała tendencja do minimalizowania znaczenia prawa karnego w życiu wspólnoty kościelnej, a istniejące narzędzia prawne często nie były stosowane. Nie uświadamiano sobie również tego, jak głębokie i szkodliwe dla psychiki ofiar mogą być skutki tych przestępstw. W tym samym bowiem czasie w skali światowej rosły w siłę ruchy domagające się legalizacji pedofilii.
Po tej wizycie w liście do biskupów amerykańskich Jan Paweł II napisał: „kanoniczne kary, które są przewidziane za niektóre przestępstwa i wyrażają społeczną dezaprobatę wobec zła, są w pełni uzasadnione. Pomagają one zachować wyraźne rozróżnienie między dobrem a złem, przyczyniają się do moralnego zachowania, a także tworzą właściwą świadomość wagi popełnionego zła”.

W drugiej części tego listu Jan Paweł II przestrzegał przed traktowaniem zła moralnego jako okazji do sensacji. „Zło rzeczywiście może być sensacyjne, ale sensacyjność wokół niego jest zawsze niebezpieczna dla moralności” – pisał. Możliwe, że ten sposób myślenia Papieża był pewną konsekwencją wynikającą z jego polskich bolesnych doświadczeń, gdy pod rządami komunistów mass media były niejako urzędowo wrogie wobec Kościoła i częstokroć pojawiające się w niej informacje były po prostu kłamstwami i oszczerstwami. Postawa nieufności i niedowierzania wobec pojawiających się zarzutów dotyczących duchownych była zatem w dużej mierze uzasadniona, tym bardziej że w systemie komunistycznym były one często sposobem dyskredytowania pozycji i działania Kościoła oraz okazją do werbowania współpracowników spośród duchowieństwa.

Wydaje się, że w okresie od połowy lat osiemdziesiątych do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku skandal wykorzystania seksualnego rysował się dla Jana Pawła II głównie jako problem Kościoła w Stanach Zjednoczonych i w krajach anglosaskich. Dlatego w 1994 roku wydał on indult dla Kościoła w USA, którego celem było zapewnienie większej ochrony dzieci i młodzieży poprzez uzgodnienie przepisów kościelnych z prawem amerykańskim. Dokument ten podniósł wiek ochrony osób małoletnich z 16 do 18 lat i wydłużył okres przedawnienia przestępstw wykorzystania seksualnego małoletnich do 10 lat od ukończenia 18. roku życia przez osobę skrzywdzoną. Dwa lata później, w 1996 roku, Papież wydał podobny indult dla Kościoła w Irlandii, skąd również zaczęły napływać informacje o przestępstwach seksualnych popełnionych przez duchownych.
Świadomość Papieża dotycząca skali i skutków tych przestępstw wzrastała zatem wraz z upływem lat. Stawało się dla niego coraz bardziej jasne, że biskupi i wyżsi przełożeni zakonni nie podejmowali adekwatnych i przewidzianych prawem działań oraz że nie radzili sobie z ich stosowaniem.

Dlatego, pomimo posoborowych tendencji decentralizacyjnych, w 2001 roku Jan Paweł II wydał dokument Sacramentorum sanctitatis tutela dla całego Kościoła. Dziecko zostało w nim ukazane jako jeden z największych skarbów, który za wszelką cenę należy chronić. Krzywda wyrządzona dziecku w sferze seksualnej została uznana za jedno z najcięższych przestępstw kościelnych i zrównana z profanacją Najświętszego Sakramentu czy złamaniem tajemnicy spowiedzi. Aby uniknąć bagatelizowania tych przestępstw w ramach Kościołów lokalnych, Papież na mocy tego dokumentu ustanowił jurysdykcję Stolicy Apostolskiej nad wszystkimi przypadkami wykorzystania seksualnego małoletnich od momentu uprawdopodobnienia się przestępstwa i nakazał jego zgłoszenie do Kongregacji Nauki Wiary. Odtąd postępowania karne prowadzone w tych sprawach zostały zarezerwowane Stolicy Apostolskiej i po dzień dzisiejszy pozostają pod jej ścisłą kontrolą. Decyzja ta pokazała, że Jan Paweł II zdał sobie sprawę ze skali i globalnego charakteru kryzysu spowodowanego wykorzystaniem seksualnym dzieci i młodzieży. Ta zmiana w stosowaniu i egzekwowaniu prawa była prawdziwie bezprecedensowa. Z perspektywy czasu widać, że okazała się ona punktem przełomowym w walce Kościoła z przestępstwami seksualnymi we własnych szeregach. W ślad za tymi decyzjami Jana Pawła II Stolica Apostolska zobowiązała wszystkie Episkopaty do wprowadzenia szczegółowych norm postępowania w takich przypadkach, przy równoczesnym respektowaniu prawa świeckiego.
Przejawem wzrastającej świadomości Papieża było jego przemówienie do kardynałów amerykańskich w kwietniu 2002 roku podczas spotkania, które było bezpośrednim następstwem fali ujawnień przestępstw wobec dzieci i małoletnich dokonanych przez osoby duchowne, sprowokowanej przez serię artykułów zamieszczonych w dzienniku „Boston Globe”. Dokonując diagnozy kryzysu, Jan Paweł II wskazał na ból osób zranionych przestępstwem. Ofiary nadużyć oraz ich rodziny zapewnił o „swojej głębokiej solidarności i trosce”. Zaznaczył przy tym, że zmierzenie się z tymi bolesnymi skutkami musi odmienić Kościół i uczynić go bardziej świętym. Podkreślił też, że kto krzywdzi młodych, jest tej świętości zaprzeczeniem i że „w kapłaństwie i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby małoletnich”. Za istotną część problemu uznał też fakt, że „wielu czuje się zranionych sposobem podejścia hierarchów do tych przestępstw” oraz ich „decyzjami, które w skutkach okazały się błędne”. Podana przez Papieża diagnoza kryzysu jest zatem jasna, a kierunek działań, które mają uzdrowić sytuację – jednoznaczny.
Z przedstawionych działań Jana Pawła II wobec ujawniającego się coraz wyraźniej kryzysu wyłania się obraz Pasterza, który odważnie i zdecydowanie pragnął się z nim zmierzyć, będąc równocześnie świadomy, że kryzys ten może zagrozić zdolności Kościoła do właściwego pełnienia jego misji w świecie. Papież doszedł do wniosku, że tylko „Kościół, stawiający czoła problemowi wykorzystywania z jasnością i determinacją” może również pomóc społeczeństwu przeciwstawić się pladze przestępstw seksualnych wobec małoletnich i bezbronnych. Widząc, że wobec tego problemu punktowe odpowiedzi nie są wystarczającym rozwiązaniem, w 2001 roku Papież podjął decydujący krok i zmienił prawo, które stało się narzędziem dla całego Kościoła. Tą zmianą uruchomił proces oczyszczania Kościoła, kontynuowany przez jego następców: papieży Benedykta XVI i Franciszka.
Usiłując dzisiaj zrozumieć ówczesną sytuację, trzeba też uwzględnić dominującą wtedy także w Kościele mentalność dyskrecji. Jeśli więc nawet podejmowano jakieś działania, to jednocześnie panował lęk i opór przed ich transparentnym komunikowaniem.

Ponadto lektura raportu Stolicy Apostolskiej dotyczącego byłego kard. Theodora McCarricka każe stawiać pytania o to, w jakim stopniu Jan Paweł II był rzetelnie informowany przez powołane do tego organy, a w jakim stopniu pewne decyzje były podejmowane bez jego wiedzy na innych szczeblach władzy, zgodnie z kompetencjami. W każdym razie raport nt. McCarrica nie pokazuje jakiegokolwiek „tuszowania” czy „zamiatania pod dywan” przez Jana Pawła II przestępstw seksualnych, których dopuścili się duchowni.

Próba zrozumienia postawy i działań świętego Jana Pawła II może być dla nas szansą na uświadomienie sobie, że działanie Boże przechodzi przez zwykłe – uwarunkowane kontekstem dziejowym i osobistą historią – człowieczeństwo. Jest także dla nas drogą do głębszego zrozumienia świętości, która polega na heroicznym przeżywaniu wiary, nadziei i miłości. Papież wielką wrażliwością otaczał każdego człowieka, o czym świadczy jego życie i nauczanie. Ogłoszenie przez Kościół świętości człowieka nie jest stwierdzeniem jego bezgrzeszności, a tym bardziej bezbłędności, lecz uznaniem świadectwa jego więzi z Chrystusem, mimo i na przekór ludzkim ograniczeniom i uwarunkowaniom.

Bezspornym faktem jest, że Jan Paweł II był papieżem, który zgodnie z nabywaną wiedzą podjął zdecydowaną walkę z przypadkami wykorzystywania seksualnego dzieci i małoletnich przez niektórych duchownych oraz wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy rozliczania tego typu przestępstw, podkreślając, że w „stanie kapłańskim i życiu zakonnym nie ma miejsca dla tych, którzy krzywdziliby młodych”. Rozpoczął jakże ważny i kontynuowany do dziś proces oczyszczenia Kościoła w tej sferze.

Jasna Góra, 14 listopada 2022 roku